Jammer... dit raadsel van mijn dochter had ze me moeten opgeven voordat we naar Engeland gingen, niet erna. Evengoed een sterke, vind ik:

What is red and bad for your teeth?

Vragen en vragen...

Het zit er bijna op. Na enkele dagen doorgebracht te hebben in het mooie Lincoln, maak ik de balans op voor mezelf. Wat heeft het bezoek mij opgeleverd? Wat hebben wíj (als groep en als individu) kunnen brengen? Vragen, vragen...

Allereerst neem ik de ervaring van in het buitenland rondkijken mee. Het was een waardevolle ervaring, leerzaam, maar ook gewoon leuk. De sfeer is over het algemeen goed, de locals zijn vriendelijk en gastvrij, het weer werkt mee, de stad is mooi en BGU is een prettige campus om te verblijven. Wat ik ook meeneem is een waardering voor mijn medestudenten: allemaal betrokken en kundige professionals, en ook nog verdomd aardige mensen. Je leert elkaar beter kennen en deelt ervaringen en observaties; we reflecteren continu. Maar ook de bezoeken aan de verschillende scholen leveren iets op: nieuwe inzichten en ideeën. Sommige goed, sommige misschien minder goed, maar alles geeft in ieder geval stof tot nadenken. Het bezoek aan Sir Donald Bailey Academy maakte indruk: er werd met passie gesproken over de kinderen van een achterstandswijk en de, bijna heilige, plicht om deze kinderen te helpen naar een betere toekomst. Het doel lijkt de middelen te rechtvaardigen, zo lijkt het wel. De Nederlandse manier is het misschien niet; wij zijn meer van de consensus zoeken, polderen. Maar de resultaten zijn er wél naar...Zou de manier van de hoofdmeester hier, werken bij ons? Vragen, vragen...

Lincoln University Technical College: weer een voorbeeld van sterk leiderschap: de staf sprak vol bewondering over hun directeur, hun heldin. Een mooie school, met vlijtige leerlingen, met mooie apparatuur. Maar ik kreeg niet echt een beeld van hun didactisch model, hun pedagogisch manier van handelen. Een school die heel actief zichzelf promoot en contacten zoekt met het bedrijfsleven. Maar of het wat oplevert moet nog blijken. Vragen, vragen...

Op de campus van BGU: een speelse werkvorm met collega's uitproberen. Creatief, verrassend, anders! Ook een leuke manier om je medestudenten/collega's in actie te zien. Kan ik dit in de klas gebruiken? Werkt het voor mijn kinderen van niveau 3 en 4 en hebben mijn teamgenoten hier iets aan? Vragen, vragen...

En s'avonds weer de wandeling richting de stad, voor het avondeten: goed en niet duur. Maar vooral hele goede gesprekken. Diepgang. Reflectie (weer dat woord!). Vragen, vragen...vooral aan elkaar. Over elkaar.

Vandaag ook weer een goed gesprek gevoerd, dit keer met een leerling van Lincoln Christ Hospital College. Wat vindt zíj van de school? Wat gaat er goed, wat niet? Ze was eerlijk en open (er liep geen PR-dame, voorlichter of manager mee): een fijne school, met veel aandacht van hardwerkende docenten. Ze was blij om daar op school te zitten. Niet alleen omdat de school dichtbij haar huis was, maar ook omdat het een school met traditie was, met een groot saamhorigheidsgevoel. Met veel inbreng van leerlingen. Het was fijn om met haar te praten: even geen mooi-weer verhaal, maar gewoon het verhaal van een meisje van 17. Ik had nog veel meer vragen...maar helaas geen tijd meer.

Tenslotte: Lincoln College. Een ROC, zoals zovelen in Nederland. Een school die ook goede, hardwerkende leraren heeft. Met hart voor de zaak en verstand van zaken. Maar ook één die vooral bezig is met het bedrijfsleven de school binnen te halen. Een mooi verhaal heeft en mooie faciliteiten, commercieel denkt. Maar is dit een positieve ontwikkeling? Misschien ben ik gekleurd door mijn persoonlijke ervaringen: niet zo heel lang geleden was mijn eigen organisatie erg bezig met vastgoedzaken, werken als een bedrijf dat zoveel mogelijk winst moest maken. En hoe het met Amarantis (en met ROC-Leiden) is afgelopen, weten we ondertussen allemaal. Heeft deze school wél een balans gevonden tussen de belangen van de leerlingen en die van het bedrijfsleven? Gaan ze niet onze fouten herhalen, met mooie gebouwen en bedrijfjes binnenhalen? Vragen, vragen...

Of deze vragen beantwoord worden, weet ik niet. En ook niet of ik iets heb kunnen brengen; daarvoor ging alles te snel. Maar wat ik wel weet, is dat deze reis een mooie gelegenheid was voor boundary crossing als we meer tijd hadden gehad. En dat de Britse collega's hier hun werk met net zoveel toewijding, trots en plezier doen als wij. En terecht: het werk van een leraar is mooi, een ambacht. Niet voor iedereen weggelegd.
En misschien zijn de vragen niet allemaal te beantwoorden. Maar het daagt wel uit om kritisch te zijn, na te denken, te onderzoeken en te reflecteren.
Met andere woorden: Teacher leadership.

Donderdagavond 15 oktober 2015. De laatste avond.

Toch elke keer weer lastig, afscheid nemen. Ik voel het nu alweer aankomen. Ik vind het net als een maaltijd. Naarmate de tafel gedekt wordt en het eten steeds meer richting tafel gaat, stijgt mijn hongergevoel en zakt mijn geduld. De eerste happen gaan er het snelst in en pas na enkele happen is mijn trek dusdanig gestild dat ik de rust kan nemen om het wat rustiger aan te doen en stil te staan bij de maaltijd. Dan ga ik pas écht kijken, ruiken, proeven en letten op zaken als textuur. Nu, na vier dagen, kom ik pas in een goed kauwtempo, ga ik mijn weg vinden en kan ik gaan letten op overeenkomsten en verschillen tussen Engelse scholen onderling, Nederlandse scholen onderling en overeenkomsten en verschillen tussen wat ik dan ken van Nederlandse scholen en hun personeel en wat ik deze dagen heb gezien van Engelse scholen en hun personeel.

Morgenochtend is er nog het toetje. Hoewel mijn ogen nog steeds wel wat lekkers zien, is de grootste trek inmiddels wel weer gestild. Voor mij is de piek geweest... ik voel het afruimen en de afwas alweer aankomen: de terugreis en het uitpakken van de tas. De volgende (werk? studie?)week komt er alweer aan.

Thuis en in mijn team zullen ze ongetwijfeld vragen hoe het was én ze zijn ongetwijfeld benieuwd of ik nog wat voor hen heb meegenomen. Dat was dan ook onze expliciet geformuleerde opdracht aan de groep na het bezoek van vanmiddag: wat neem je mee voor jezelf, voor je team en voor je school? Om de opdracht iets meer diepgang te geven en om wat verder te komen dan de fysieke tas met snuisterijen, zijn deze vragen aangevuld met de andere kant van de ontmoeting: wat zou je deze school willen geven aan kennis en/of inzichten vanuit jezelf, vanuit je team en vanuit je school?

Dat laatste dwingt om expliciet te maken wat ik natuurlijk altijd al doe bij ontmoetingen: wat hebben jij en ik gemeenschappelijk en wat zijn onze verschillen? Wat kan en wil ik van je leren en is er iets wat je van mij kunt leren? En vooral: worden wij vriendjes omdat we veel gemeenschappelijk hebben? Het tekenen van een Venn-diagram was dus ook een optie geweest als reflectiemiddel.

Verder kwam als idee voor een reflectiekader de activiteitssystemen van Engeström nog even langs, maar ik vind de ontmoetingen te vluchtig om van boundary crossing te kunnen spreken. Zelfs het begrip transfer is denk ik nog te veel eer; ik denk niet dat ik na deze eerste kennismakingen met deze activiteitssytemen nieuwe vaardigheden heb opgedaan die ik kan gebruiken in mijn eigen werksfeer.
Wel heb ik als souvenir nieuwe invalshoeken op werk in mijn tas zitten: ik heb verschillende leiderschapsstijlen gezien, verschillende leerdoelen en verschillende fysieke leeromgevingen. Dat kan ik aan mijn team binnen het Nova College geven, over twee weken.

Voor thuis heb ik stukken fudge, Cadbury-repen en ander typisch Engels superfood meegenomen .... ook voor na de afwas...

Halen en brengen op donderdag

Vandaag een heel intensieve dag. Allereerst de terugblik op wat in de volksmond 'een Michieltje' is gaan heten: een breakdown door onduidelijkheid over aanpak, een teveel aan informatie of wie doet wat nu eigenlijk?? Dat bracht weer goede zin in de dag die voor ons lag en dat was ook nodig. Twee scholen, The LCHS, a community school en The Lincoln college, een onderwijsgroep met voornamelijk praktijk gericht onderwijs. Tussendoor een uurtje buiten wat lucht scheppen en na afloop twee concrete reflecties. Deze blogbijdrage is mijn contributie aan het geheel.

De eerste school, eigenlijk een soort van  'gewone' school, alhoewel het natuurlijk de vraag is en blijft wat gewoon is' gaf inzicht in het lerende leven van +/- 1300 leerlingen van 11 tot 18 jaar. We werden hartelijk ontvangen, checkten in en werden in groepjen van 7/8 door leerlingen door de gebouwen geleid. Iedereen vond deze manier van touren leuk want zo heb je de meeste kans om het 'eerlijke' verhaal te horen. Daar zijn wij Nederlanders blijkbaar gevoelig voor.  Nadat we door de gebouwen geloodst waren, met als hoogtepunt de Harry Potter achtige Corridor, stond er in de mooie bibliotheek warm water voor thee of koffie en een heerlijke muffin met enorme roze suikertoef voor ons klaar. Erg fijn-:).
Vervolgens gingen we,  na een kort welkom van de directeur, in groepjes uiteen om een les bij te wonen. Hoe dat was kan je lezen in de reflecties van de afzonderijke groepen! Er is veel over deze school te vertellen, maar eerlijk gezegd ben ik daar te moe voor, daarom hou ik het nu even bij wat highlights.. Simpele obeservaties: geen uniformen, ook wat oudere docenten, we kregen iets te drinken en aten een door leerlingen gemaakte muffin, er was een serieuze fotograaf.
'Smiddag op naar Lincoln College. Na een tweetal? ik weet het niet zeker meer, misschien waren het er drie, gingen we in groepen uiteeen om rondgeleid te worden. De groep met wie ik rondgeleid werd zag de spa, de kapper, de enginerings -en de constructie sectie. Allemaal bevolgen en enthousiaste (Corien) vertellers die docenten! Leerlingen waren regelmatig op 'a cupper'  en dat maakte de werkruimtes een beetje levenloos. Want zelf voor een break worden de praktijkruimtes helemaal opgeruimd en zie je geen sporen van ongoing business. Dat lijkt vreemd, maar de Engelsen zijn dan ook een stuk geordender/gefocust/meer op drill gericht/gericht op je gedragen/presteren....
en tegelijkertijd is het systeem, zo ervaar ik dat, meer gericht op het leerlingen keuzes laten nemen.
Scholen zijn kleine maatschappijen (Biek) waar je 'eigenlijk niet meer weg hoeft' (Romeo). Wel is het materiaal, ondanks fancy gebouwen en mooie praatjes verouderd (Theo). Dat kan anders!

Ook nog na deze dag weet ik niet zeker of ik het Engelse schoolsysteem volledig begrijp. We krijgen waarschijnlijk een gecensureed beeld voorgeschoteld, maar desondanks vind ik het algemeen gevoelde enthousiasme fijn. Dat zouden we, wat mij betreft, in Nederland meer kunnen uitdragen.

Bezoek Lincoln Christ's Hospital School

Vandaag hebben we de LCHS (Lincoln Christ’s Hospital School) bezocht.

Een school voor middelbaar onderwijs die voortgekomen is uit de oudste school van Engeland. Het gebouw zelf functioneerde aan het begin van de vorige eeuw als school. Tijdens de eerste wereldoorlog was er een ziekenhuis in gevestigd waardoor de huidige naam van de school is ontstaan.

Het programma was in twee delen opgesplitst.

Het eerste deel bestond uit een rondleiding door hogerejaars leerlingen. In kleine groepjes werden we meegenomen en konden we vragen stellen. Geen voorgekookte presentaties, maar antwoorden van ‘ervaringsdeskundigen’.

Daarna werden we onthaald op koffie met cupcakes die door de leerlingen zelf gebakken waren. Na een korte introductie van het hoofd van ‘the 6^th form’ konden we in groepen diverse opleidingen  bezoeken.

Zo was er een groep die naar de sportopleiding is geweest. Zij zagen een les over het belang van voeding in de sport. Sport staat in eerste instantie voor alle leerlingen in het curriculum.

Een andere groep deed indrukken op bij Engeneering. De leerlingen werken hier in kleine groepen die bij het vak bezig zijn met: hout- en metaalbewerking, elektro- en motorvoertuigentechniek. Deze opleiding kiezen leerlingen als zij verder willen studeren in de techniek.

Een derde groep volgde een scienceles. Er werd zelfstandigheid verwacht in het werken in groepjes, het opvolgen van de instructie en het laten controleren van de opdracht. Initiatief kwam niet vanuit de docent. Zij gingen aan het werk met verschillende praktische proeven met relatief beperkte middelen.

Ook was er een groep op bezoek bij de fotografieles. Hier kregen de leerlingen les in het bewerken van een foto met Photoshop. Een van de onderdelen van het vak fotografie volgend op lessen basisvaardigheden als belichting en compositie. Verrassend was dat de leerlingen extern, middels een proeve van bekwaamheid, werden afgetoetst.

Het bezoek eindigde met het inmiddels traditionele uitreiken van de tas met collectables, ditmaal uitgereikt door Johan. Na het maken van een groepsfoto was het tijd voor de lunch.

Lisette, Maartje, Kees & Theo

Bezoek LUTC

Het bezoek aan LUTC was een interessante ervaring.  Het is duidelijk dat er veel energie is gestoken in de inrichting van het gebouw en het opstarten van een nieuwe opleiding. Nieuw en modern op oud en klassiek. Er werd met veel passie gesproken over hetgeen in de korte tijd is bereikt en waar deze school naartoe wil: LUTC is zeer ambitieus.

Een van de zaken die ons opviel, was dat deze school veel tijd besteedt aan het binnenhalen van het bedrijfsleven en deze betrekt bij verschillende projecten. Aangezien er een tekort is aan goed opgeleid technisch personeel, heeft men besloten om met deze partners te overleggen en het curriculum af te stemmen op de behoeften van de bedrijven. Men is niet te bang om te experimenteren, externe partners op te zoeken en te groeien. Als we dit dan vergelijken met de basisschool waar we gisteren waren, zien we dat het bedrijfsleven daar geen rol leek te spelen: daar had men alleen te maken met overheid en ouders, voor zover deze een actieve rol spelen. Ook was hier veel meer focus op een zgn. "ranking" en scoren op targets. Dit is op zich te begrijpen: Sir Donald Bailey Academy heeft met een andere populatie te maken en met geheel andere problemen, en stelt dus andere prioriteiten.

Verder was het opvallend dat leerlingen, om te wennen aan het bedrijfsleven, hun schooltijd van 9 tot 5 op school werkend doorbrengen. Er is derhalve geen huiswerk. Time management is belangrijk, een balns tussen werk en vrije tijd. Er wordt aan leerlingen veel vertrouwen gegeven; dit bleek uit het feit dat deze zelf invloed hebben op hoe ze aan projecten werken: er is weinig tot geen controle, zo lijkt het. Wat wij konden zien was dat leerlingen inderdaad goed en zelfstandig aan het werk waren. Leerlingen worden uitgedaagd om zoveel mogelijk hun talenten te ontwikkelen; de nieuwsgierigheid van jongeren wordt zoveel mogelijk gestimuleerd, en niet zozeer gestuurd. Leerlingen hoeven geen schooluniform te dragen, maar men verwacht wel dat leerlingen zich zakelijk kleedden.

Als laatste kunnen we stellen dat zowel bij LUTC als bij Bailey Academy de schoolleiding bij het personeel in hoog aanzien staat. Hoewel de leidersschapsstijlen misschien verschillen, hebben beide schoolhoofden een duidelijke ambitieuze visie op het onderwijs en sprak men zeer lovend over hen; beiden werden als voorbeeld gezien. De basisschool heeft, qua resultaten, al een stijgende lijn laten zien. Wij zijn dan ook zeer benieuwd waar de visie van LUTC hen over vijf jaar brengt.

Lincoln UTC

Vanmorgen op bezoek geweest bij een vergelijkbare school als Technasium en BètaDesign, Lincoln UTC. Ook zij zijn nét bezig om Beta-onderwijs op diverse niveaus aan te bieden waarbij bedrijven een rol spelen. Op sommige vlakken zijn zij ons vooruit, op andere gebieden zijn wij verder. Zéér interessant en eigenlijk ben ik hier nog niet klaar....... 

Leerlingen kunnen vanaf 14 jaar op deze school terecht en op hun 16e zijn ze "workingready" en kunnen bij een bedrijf werken. Maar ook kunnen zij door tot hun 19e en dan gaan werken of gaan studeren. De vakken kunnen op diverse niveaus worden afgesloten waarbij voor de universiteit het hoogste A-level wordt gevraagd. 

Leerlingen doen eindexamen op de manier waarop heel Engeland dat doet dus op gekozen vakken met een landelijk examen. Het projectgedeelte is geen examen maar een experience, zelfs geen certificaat krijgen ze mee.

Een bijzondere school waarbij weer veel vragen beantwoord zijn maar ook veel vragen opkomen. Een Interessante dag.......